Przez długi okres czasu środowisko naukowe, z powodów ściśle teoretycznych, utrzymywało, że depresja dziecięca nie istnieje, ale w realnym świecie istniały dzieci z depresją i niektórzy klinicyści zaczęli się buntować przeciwko ortodoksji, która zaprzeczała jej istnieniu. Zaczęło się to dziać około lat 40. XX wieku w różnych dziedzinach psychologii stosowanej, zaczęły pojawiać się badania związane z depresją dziecięcą, między innymi pod nazwiskami Akersona (1942); Spitza (1945); Bowlby’ego (1951).
Objawy emocjonalne
Znawcy tematu depresji dziecięcej, dzięki licznym badaniom, doszli do zaakceptowania następujących charakterystycznych objawów depresji dziecięcej: smutek, drażliwość, anhedonia (utrata przyjemności), łatwa płaczliwość, brak poczucia humoru, poczucie bycia niekochanym, niska samoocena, izolacja społeczna, zmiany snu, zmiany apetytu i wagi, nadpobudliwość, dysforia i idee samobójcze, dlatego tak ważna jest walka z depresją – w osobnym artykule dowiesz się, jak radzić sobie z depresją.
Wpływ rodziny i szkoły na depresję dziecięcą
Rodzina jest najbardziej bezpośrednim środowiskiem dziecka, a możliwość rozwoju człowieka opiera się na jego opiece i trosce, ale nie tylko na jego fizycznej stronie, ale także na psychicznej, ponieważ dziecko od 0 miesiąca do 3 roku życia rozwija wszystkie podstawowe elementy, za pomocą których będzie później budować swoje przyszłe życie: język, nawyki, zachowania.
W późniejszym okresie dobre relacje z rodzicami są również niezbędne dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka. Raz po raz liczni eksperci wskazywali, jak złe relacje rodzicielskie są specyficznym źródłem wielu różnych problemów u dzieci, a także oczywiście depresji. Rodzice powinni zwracać szczególną uwagę na budowanie u dzieci odpowiedniej samooceny i poczucia własnej wartości, a także zachęcać do nabywania umiejętności radzenia sobie z frustracją.
Jeśli chodzi o szkołę, to wiemy, że wczesne wykrycie wszelkich braków w nauce u dziecka i ich szybkie rozwiązanie jest niezbędne do osiągnięcia sytuacji normalnego i akceptowalnego postępu, a tym samym wyeliminowania możliwości wystąpienia zaburzeń afektywnych, które prowadzą do powstania depresji dziecięcej.
Wielu badaczy wiąże depresję z osiągnięciami szkolnymi, uznając je czasem za przyczynę, a czasem za skutek depresji. W rzeczywistości, dziecko z depresją może mieć niższe wyniki w szkole, ale może również rozpocząć swoje objawy depresyjne od niepowodzeń w nauce. Stąd tak ważna jest dobra ocena i obserwacja przez nauczyciela, aby wykryć te zmiany u ucznia.